Χτύπησε ξανά το κουδούνι στο ελληνικό σχολείο της Ιμβρου

Οι τέσσερις μαθητές με τη διευθύντριάΠαρασκευή Μπερμπέρη

Μετά από 50 χρόνια ακούστηκαν  και πάλι παιδικές φωνές

Παιδικές φωνές ακούστηκαν για πρώτη φορά σήμερα, Δευτέρα, έπειτα από μισό αιώνα αναγκαστική σιωπής στο ελληνικό σχολείο της Iμβρου.

Στο χτύπημα του πρώτου κουδουνιού παρόντες ήταν τέσσερις μαθητές, η διευθύντρια του σχολείου Παρασκευή Μπερμπέρη, Iμβριοι κάτοικοι του νησιού και της διασποράς, εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Παιδείας, ο συντονιστής εκπαίδευσης της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη καθώς και παράγοντες της ελληνικής μειονότητας από την Κωνσταντινούπολη

Το κτίριο του σχολείου επισκευάστηκε με έξοδα του Ιδρύματος της Εκκλησίας, η οποία προμήθευσε τα βιβλία και όλο τον σχολικό εξοπλισμό. Το τουρκικό υπουργείο Παιδείας διόρισε δασκάλα την Αννα Κουζουμά, η οποία είχε φύγει από την Ίμβρο πριν από 36 χρόνια και επανήλθε πρόσφατα.

Στο νησί του βορείου Αιγαίου, στην έξοδο των Στενών των Δαρδανελλίων, λειτουργούσαν ελληνικά δημοτικά σχολεία σε έξι από τα επτά ελληνικά χωριά, στην Παναγία, τα Αγρίδια, το Σχοινούδι, το Γλυκί, τους Αγίους Θεόδωρους και το Κάστρο. Λειτουργούσε επίσης και ένα κεντρικό Γυμνάσιο.

Η άδεια που έδωσαν οι τουρκικές Αρχές αφορά το σχολείο των Αγίων Θεοδώρων, το χωριό όπου γεννήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Το σχετικό αίτημα είχε υποβληθεί επισήμως προς τις τουρκικές Αρχές το 2011 από μέλη των κοινοτήτων της Ίμβρου.

Η ιστορία του σχολείου δείχνει την τραγική μοίρα της ελληνικής κοινότητας. Ο πληθυσμός της έφθανε κάποτε έφθανε τις 6.000. Σήμερα ζουν στην Ιμβρο λιγότεροι από 200 Έλληνες, ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, καθώς εξαιτίας της καταπιεστικής πολιτικής των τουρκικών κυβερνήσεων μετανάστευσαν σχεδόν όλοι τα χρόνια που ακολούθησαν τη δεκαετία του ‘60.

Το σχολείο αυτό θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουν στο νησί οικογένειες με παιδιά από την Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα, εκτιμούν κύκλοι των απόδημων Ιμβρίων, που αναμένουν να  ενισχυθεί η ανακάμπτουσα τα τελευταία 10 χρόνια κοινότητα του νησιού και με νεότερους ανθρώπους, ώστε να ανασυσταθεί εκ νέου ο κοινωνικός ιστός.